نصایح حضرت علی (رض)

سلسله ی نصایح حضرت علی (رض):

﴿بخش اول﴾:

۱- «اساسِ دین، شناخت او [الله تعالی] است، و کمال شناختِ او، تصدیق وجودِ اوست، و کمالِ تصدیق به وجودِ او، یکتا و یگانه دانستنِ اوست، و کمالِ یکتاپرستی، خالص کردن [عبادت] برای اوست. (خطبه ۱)

۲- «در تمام کارها خویشتن را به الله تعالی بسپار که خود را به پناهگاهى مطمئن و نیرومند سپرده ‏اى؛.

به هنگام دعا با اخلاص پروردگارت ‏را بخوان، که بخشش و حرمان بدست اوست؛ و همواره از الله تعالی بخواه که ‏آنچه خیر و نیک است ‏برایت پیش آورد.

در وصیتم دقت کن و آن را سرسرى مگیر، چه اینکه بهترین گفته آن است که سودمند باشد.

آگاه باش! دانشى که نفع نبخشد در آن خیرى نیست، و دانشى که ‏سزاوار فراگرفتن نیست، ‏سود نمی بخشد. -﴿نامه ی ۳۱﴾

۳- «اى فرزند ، خود را در آنچه میان تو و دیگران است، ترازویى پندار.

پس براى دیگران دوست بدار آنچه براى خود دوست مى‌دارى و براى دیگران مخواه آنچه براى خود نمی‏خواهى.

به کس ستم مکن، همانگونه که نخواهى که بر تو ستم کنند.

به دیگران نیکى کن، همانگونه که می‌خواهى به تو نیکى کنند!

آنچه از دیگران زشت می‏دارى، از خود نیز زشت بدار.

آنچه از مردم به تو مى‌‏رسد وخشنودت مى‌‏سازد، سزاوار است که از تو نیز به مردم همان رسد.

آنچه نمى ‏دانى مگوى، هر چند، آنچه می‏دانى اندک باشد.

آنچه نمی پسندى که به تو گویند، تو نیز بر زبان میاور، و بدان که خودپسندى، خلافِ راهِ صواب است و آفتِ خرد آدمى.

سخت بکوش، ولى گنجور دیگران مباش، و چون راهِ خویش یافتى، به پیشگاه پروردگارت بیشتر خاشع باش ﴿نامه ۳۱﴾

۴- «بدان راهى پر مشقت و بس طولانى در پیش روى دارى، و در این راه بدون کوشش بایسته، و تلاش فراوان، و اندازه‌گیرى زاد و توشه، و سبک کردنِ بار گناه، موفق نخواهى بود.

بیش از تحمل خود، بار مسئولیت‌ها بر دوش منه، که سنگینى آن براى تو عذاب‌آور است.

اگر مستمندى را دیدى که توشه‌ات را تا قیامت می‌برد و فردا که به آن نیاز دارى به تو باز می‌گرداند، کمک او را غنیمت بشمار و زاد و توشه را بر دوش او بگذار.

و اگر قدرت مالى دارى بیشتر انفاق کن و همراه او بفرست، زیرا ممکن است روزى در رستاخیز در جست‌وجوى چنین فردى باشى و او را نیابى.

به هنگام بی‌نیازى، اگر کسى از تو وام خواهد، غنیمت بشمار، تا در روز سختى و تنگدستى به تو بازگرداند.

بدان که در پیش روى تو، گردنه‌هاى صعب العبورى وجود دارد، که حال سبک‌باران به مراتب بهتر از سنگین‌باران است،

و آن که کُند رود حالش بدتر از کسی است که شتاب می‌ورزد؛ و سرانجامِ حرکت، بهشت و یا دوزخ خواهد بود، پس براى خویش قبل از رسیدن به آخرت، وسائلى مهیا ساز، و جایگاه خود را پیش از آمدنت آماده کن، زیرا پس از مرگ، عذرى پذیرفته نمی‌شود، و راه باز گشتى وجود ندارد (همان)

۵- «دو چیز در زمین مایه ی امان از عذاب خدا بود:

یکى از آن دو برداشته شد، پس دیگرى را دریابید و بدان چنگ زنید، اما امانى که برداشته شد، رسول الله صلی الله و علیه و سلم بود و امانِ باقیمانده، استغفار است، که خداى بزرگ در آیه ی ۳۳ سوره ی انفال می‌فرماید:

وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَأَنتَ فِیهِمْ وَمَا کَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ یَسْتَغْفِرُونَ (انفال ۳۳)

ولی (ای پیامبر!) تا تو در میان آنها هستی، خداوند آنها را مجازات نخواهد کرد؛ و (نیز) تا استغفار می‌کنند، خدا عذابشان نمی‌کند.

برادر و خواهر مسلمان!

لطفاً این مضامین خیلی مهم و حیاتی را با تمام خانواده، اقارب، دوستان، و همکاران تان شریک سازید، و در رشد فکری، عقیدتی، ایمانی و وجدانی همنوع تان اقلاً یک امر خیری را، مایه ی حصولِ صدقات جاریه ی تان سازید.

جزاکم الله خیراً!