نام و لقب:
شهاب الدین ابوالفضل احمد بن علی معروف به ابن حجر، از عالمان و مؤرخان بزرگ قرن هشتم است.
ولادت:
در بیست و دوم شعبان سال ۷۷۳ هجری در قاهره متولد شد. پدرش از اهل علم بود. در چهار سالگی از نعمت پدر محروم شد. سپس تاجر معروف به نام زکی الدین ابوبکر علی الکارمی الخزوّبی سرپرستی وی را بنابر وصیت پدرش بر عهده گرفت.
تحصیلات:
در پنچ سالگی به مکتب رفت و در آنجا قرآن را حفظ کرد. در یازده سالگی با وصی خود به مکه رفت و همانجا سکونت گزید و هنگام مجاورت در مکه، علم حدیث را نزد حافظ ابو حامد بن محمد بن ظهریه آموخت و کتاب عمده الأحکام را نیز از او خواند و دوباره به مصر بازگشت و به فراگرفتن حدیث مشغول شد. در مکه صحیح بخاری را از عفیف نشاوری استماع کرده بود. در هفده سالگی فقه و عربی و حساب را یاد گرفت.
تدریس:
ابن حجر چون در تفسیر و حدیث و فقه تبحر یاقت، در مدارس مختلف به تدریس پرداخت؛ سخاوی دروس و مدارسی را که ابن حجر در آنها تدریس کرده، چنین نام برده است: تفسیر در حسنیه، حدیث در جمالیه، إسماع حدیث در محمودیه، فقه در خروبیه. بزرگ‌ترین شاگرد ایشان حافظ محمّد بن عبدالرحمن سخاوی است.
خدمات:
در سال ۸۱۰ هجری در دارالعدل بر منصب قضاوت نشست و علاوه از قضاوت، به ایراد خطبه در 
مساجد مصر؛ مانند الأزهر و جامع عمرو بن العاص نیز می پرداخت. یکی دیگر از خدمات ابن حجر کتابداری کتابخانه مدرسه محمودیه است وبرای کتابهای این کتابخانه دو فهرست درست کرد؛ فهرستی موضوعی برطبق علوم و فهرستی به ترتیب الفبا برای اسامی کتاب‌ها.
تألیفات:
ابن حجر یکی از پر کارترین مؤلفان جهان اسلام است؛ تألیفات ایشان بیشتر در علم حدیث و رجال‌اند. مهم ترین کتاب ابن حجر در حدیث، فتح الباری شرح صحیح بخاری است و در علم رجال: الإصابه فی تمییز الصحابه و…، تألیفات ایشان بیش از ۱۵۰ اثر می‌باشد.
وفات:
ابن حجر بعد از همه‌ی این فعالیت‌ها، سرانجام در شب شنبه بعد از نماز عشاء به تاریخ ٢۸ ذی الحجه سال ٨٢۵ هجری درگذشت و در قبرستان ”الخروبی“ میان مرقد امام شافعی ومرقد امام مسلم سلیمی به خاک سپرده شد.
منبع: سنت آنلاین