سلام و درود الله باد بر آنانی‌که بار بزرگ دعوت و دعوتگری را بهدوش دارند!
سلام و درود الله باد برآن خواهران عفیفه که خانه‌های خویش مرکز دعوت و دعوتگری قرار داده‌اند!
از هنگام طلوع آفتابِ نجات‌بخش اسلام تا کنون دعوتگران سترگ و صاحب اندیشۀ عالی انسانی و اسلامی در این پهنۀ گیتی و جهان اسلام گذشته‌است، از نبی رحمت محمد بن عبدالله / گرفته تاالحال مردانِ بزرگ و صاحب اندیشه و دعوتگرانِ بودند که با دعوت خویش انسان‌های فراوانی را از افتادن در منجلاب بدبختی و سیاه‌چال‌های کفر و بی‌خدای به‌سوی توحید و یکتاپرستی و نجات به‌سوی زندگی درست انسانی فراخواندند و ملت‌ها و گروه‌های بزرگ انسانی را به‌طرف اسلام عزیز این دین نجات بخش و بی آلایش الهی فرا خواندند و برای شان این پیام دلنواز الهی را قرائت فرمودندکه:
﴿وَمَن يَبْتَغِ غَيْرَ الإِسْلاَمِ دِينًا فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ﴾ «آل عمران/ 85»
(هر كه جز اسلام دينى [ديگر] جويد هرگز از وى پذيرفته نشود و وى در آخرت از زيانكاران است.)
یعنی بعد از آمدن اسلام عزیز به‌عنوان یک دین کامل و شامل در همه ابعاد زندگی، کسی دین دیگری را برگزیند، بالقطع که به خطا رفته و راه خود را گم کرده‌است، این اسلام عزیز است که مسلمان‌ها دارای عزت و شرف و قدرت هستند. پس بدون پذیرفتن اسلام عزیز به‌عنوان دین، هیچ‌کسی نمی‌تواند که درست زندگی خویش را سروسامان ببخشد، در تاریخ اسلام دعوتگران و قلم به دستانِ بودند که با قلم و فکر و اندیشۀ ناب خود در میدان فکر و اندیشۀ اسب قلم و فکر خویش را جهانیده و جوامع خویش را از منجلاب بدبختی و افسار گسیختگی نجات دادند.
بدون شک ما امروز مدیون همان دعوتگرانِ هستیم که با تحمل تمام مشلات نشیب و فراز زندگی طاقت‌فرسا را پیموده و توانستند که در تاریخ زرین اسلام نام خویش را با افتخار ثبت نمایند، در ذیل به‌گونۀ گذرا شما را فرا می‌خوانم به گوشۀ از تحمل و صبر و استقامت دعوتگر واقعی اسلام حضرت محمد بن عبدالله }رسول گرامی اسلام معلم و منجی راستین بشریت که به‌عنوان یک دعوتگر راستین در مقابل تمام مشکلات همانند کوه استوار و محکم باقی ماند و پیام روح‌بخش الهی را به گوش همه جهانیان رساند.
سوال اینجاست که چه‌گونه دعوت این شخصیت عالی‌قدر اسلام تأثیر خود را بالای جوامع انسانی گذاشت؟
شاید فکرهای دیگری شما را به هر سو سمت و حرکت ببخشد، اما در یک کلا: اخلاص، باور و یقین به دعوت، گذشت و تمحل در مقابل پلشتی‌ها، امانت‌داری، از همه مهم‌تر صبر و پایداری، صدق و راستی، امید بیش از حد به پیروزی دعوت خویش، محبت به این بشر سردرگم و رهاساختن این بشر جاهل و ذلیل را از زیر تازیانه‌های طاغوتی و شیطانی بوجهلی و بولهبی و مبارزه با هرنوع بیدادگری همه و همه عناصری بودند که شخصیت تأثیرگذار و دعوتگر واقعی به بار آمدو چنان شخصیت رسول گرامی اسلام } را آب‌دیده ساخت که بزرگ‌ترین موانع، بر سرر اه دعوت شان تأثیر نمی‌گذاشت.
در مقال کوچک من قصۀ را از کتاب «سیرت نبوی» نبشتۀ دعوتگر بزرگ و مفکر اسلام مرحوم دکتور مصطفی سباعی که توسط استاد دانشمند فضل الرحمن فاضل از عربی به فارسی برگردان شده فرا می‌خوانم.
«بعد از اینکه اهالی مکه از پذیرش دعوت اسلام امتناع ورزیدند، بهترین دلیل برتصمیم قاطع پیغمبر } در استمرار و ادامۀ دعوت، عدم یأس و ناامّیدی در نپذیرفتن دعوتش از سوی مردم است. پیامبر برگزیدۀ اسلام } بعد از اینکه موانعی را در ساحۀ اول دعوت (مکۀ مکرمه) مشاهده کرد، در تلاش ساحۀ جدیدی برآمد تا دعوتش را به مردم آنجا برساند.
تشویق کردن ثقیف، کودکان و نابخردان را برای اذیت پیامبر }، بهترین دلیل است براینکه شرّوبدی در همه جا، یک‌گونه سرشت دارد و آن‌هم اعتماد و اتکا به نابخردان در اذیت دعوتگران راه خیراست.
سیلان خون از قدم‌های مبارک رسول گرامی اسلام } بزرگ‌ترین مثال، برای تحمل و برداشت دعوتگر از انواع اذیتها و رنج‌ها در راه خداست و دعاهای پیامبر } در آن باغ تأیید به راستی } در امر دعوت و ادامۀ راه اسلام می‌کند و او که در برابرش سختی‌ها و مشکلات قد علم نماید، برای او جز رضای الله تعالی، دیگر هیچ‌چیزی ارزش ندارد. او رضامندی بزرگان، زمامداران، مردان عامه و غیره.. را اهمیت نمی‌دهد، زیرا او می‌گوید:
﴿ إِنْ لَمْ يَكُنْ بِكَ غَضَبٌ عَلَيَّ فَلاَ أُبَالِي﴾
(اگر تو برمن خشم گرفته باشی، هیچ اهمیتی به این وضع نمی‌دهم.)
همچنان این دعا به ما می‌رساند که دعوتگر تنها از خداوند’ استمداد جسته و تنها به او پناه می‌برد و از او استعانت می‌خواهد. همچنان از این دعا می‌توان برداشت کرد که ترس دعوتگر همیشه از سخط و غضب خداوندی‌است و به غضب و خشم دیگران اهمیتی قایل نیست.
درست این درسی‌است برای آن عده جوانانی که تشنۀ دعوت اند و می‌خواهند به‌عنوان دعوتگران دین الله’ وارد میدان مبارزه شوند.
به ده‌ها و صدها مثال و درس‌های‌است که روی صفحاتِ تاریخ اسلام را رنگین ساخته که همه مبیّن تلاش و کوشش بی‌دریغ دعوتگران مسلمان است، و این‌ها همه درسی‌است برای نسل بعد از ایشان که گذشتۀ بزرگان دعوت را باز گو می‌کند، تا درست بیاموزیم، حساب شده و دقیق گام برداریم، خود را در مقابل هرگونه مشکلی که مانعی دعوت مان می‌گردد سد قرار بدهیم و مردانه بزرمیم، و در مقابل اندک‌ترین مشکل که بر سر راه دعوت مان قرار می‌گیرد، خود را نبازیم، بل، همانند کوه برجای خویش استوار و محکم بوده و با توکل برخداوند * راه خویش را بپیمایم.
وَ مَا ذَلِك عَلي اللَّهِ بِعَزِيزٍ
خیرالله خیرخواه
