بهتر است کسی که مطالعه می‌کند به دقت در مورد آن چیزی که می‌خواند، بیندیشد. نویسنده‌ای می‌گوید: خواندن بدون فکرکردن، بدتر از نخواندن است.
کسی که می‌خواند و با پرتو تفکر و دقت نظر در جاده کلمات قدم می‌زند، اگر این مسیر را به درستی بپیماید، ممکن است با حقایقی به شرح زیر روبرو شود:
- یافته‌های ناشی از مطالعه خویش را با دانسته‌های درون ذهنش به هم می‌آمیزد و به نکاتجدیدی می‌رسد.
- با خواندن مطالببه فکر فرو می‌رود و در موردآن‌ها می‌اندیشد و سوالاتی در ذهنش پدید می‌‌آید که او را به سوی کسب دانسته‌های جدید هدایت می‌کند و چراغ علم و دانش او فروزان‌تر می‌شود.
- هر چیزی را چشم بسته قبول نمی‌کند و چه بسا نوشته‌ایرا پر از اشتباه یافته و آن را از ذهن می‌زداید.
- به نقد مطالبخوانده شده می‌پردازد و مزایا و معایب آن را سنجیده و کفه ترازو را می‌نگرد کهبه کدام سو متمایل است، آیا به سلامت جسم و روح او کمک می‌کند و یا تخریب گر اوست.
- ابهاماتپدید آمده در ذهنش را پیگیری می‌کند و با نویسنده مطلب ارتباط برقرار کرده و بهتبادل نظر می‌پردازد و علاوه بر کسب اطلاعات بیشتر، دانسته‌هایش را به نویسنده منتقل می‌کندو سبب رفع کاستی‌های قلم نویسنده شده و به او کمک می‌کند تا در آینده بتوان مطالب کامل‌تری خلق کند.
- امروزه رسالت سنگینی بر گردن مطالعه‌کننده وجود دارد، زیرا اوست که قادر است به نویسندگان کمک کند تا آنان در راه خویش قدم‌های درستی را بردارند. خوانندگان منفعل و بدون فکر، چه بسا زمینه‌ساز شکل‌گیری نویسندگانی درجامعه شوند که قلم آنان اثرات نامطلوبی بر جامعه برجا بگذارد، اثراتی که سالیان آینده به یکباره پدیدار می‌شود.
- خواننده فعال در خصوص مطالب خوانده شده با متخصصان و اندیشمندان مشورت کرده و آن را مورد تحلیل قرار می‌دهد و از نکات سودمند آن می‌آموزد و از خطرات آن آگاه می‌شود. چه بسیار نوشته‌هایی که بدون فکر خوانده شده‌اند و خوانندگان شان به مصیبت‌ها گرفتار شده‌اند.
=============================================
مطالعه؛ چرا و چگونه؟
به اهتمام: قباد کاکاخانی
منبع: islahnet.com
