مولانا شیرعلی شاه دانش‌آموخته‌ی دارالعلوم حقانیه واقع در “اکوره ختک” نوشهره، ایالت خیبرپختونخواه، بود. او یکی از شاگردان خاص مؤسس این مرکز بزرگ علمی، مولانا عبدالحق رحمه‌الله بود و روابط حسنه‌ای با فرزند استادش، مولانا سمیع‌الحق، داشت. او همچنین از علوم و فیوض شیخ‌التفسیر مولانا احمدعلی لاهوری و حافظ‌‌‌الحدیث مولانا عبدالله درخواستی بهره برده بود.
مرحوم مولانا شیرعلی‌شاه با وجود بیماری، به تدریس صحیح بخاری و سنن ترمذی، دو کتاب مهم حدیث، در دارالعلوم حقانیه “اکوره ختک” در ایالت خیبرپختونخواه پاکستان مشغول بود. وی همچنین در تعطیلات به تدریس ترجمه و تفسیر قرآن می‌پرداخت و به‌عنوان “شیخ‌الحدیث” و “شیخ‌التفسیر” این مرکز علمی شناخته می‌شد.
به‌گزارش روزنامه‌ی “اسلام” چاپ کراچی، مولانا شیرعلی شاه به‌سال ۱۹۷۳م. عازم مدینه منوره شد و حدود ۱۱ سال به تحصیل علوم دینی پرداخت. او دکترای خود را از دانشگاه اسلامی مدینه منوره در رشته‌ی قضاوت حاصل کرد. وی پس از اخذ مدرک دکترا به شهر کراچی بازگشت و مدتی در دارالعلوم کراچی و احسن‌العلوم گلشن اقبال به تدریس پرداخت. مولانا شیرعلی‌شاه به‌سال ۱۹۹۶م. دوباره به دارالعلوم حقانیه اکوره ختک پیوست و تا آخر عمر در همین مدرسه مشغول به خدمت شد.
او در میان عموم مردم، احزاب و گروه‌های دینی پاکستان و افغانستان از محبوبیت زیادی برخوردار بود و بسیاری او را رهبر معنوی خود می‌دانستند. هزاران تن از علما و مشایخ پاکستان و افغانستان با وی نسبت شاگردی دارند. برخی از سیاست‌مداران اسلام‌گرای این دو کشور از فیض‌یافتگان و ارادتمندان مولانا شیرعلی شاه هستند.
مولانا دکتر شیرعلی شاه، جمعه ۸ آبان (۱۶ محرم ۱۴۳۷هـ) به لقاءالله پیوست.